Doordat dichter Paul Van Ostaijen 125j. geleden werd geboren en ook doordat net nu twee werken over hem, over zijn speciale  dichtbundel BEZETTE STAD verschenen, schenken de media, kranten en tijdschriften (en wellicht ook radio en tv) in Vlaanderen én Nederland veel aandacht aan hem.

Een merkwaardig leven leidde hij in Antwerpen en Berlijn, waarnaar hij in 1918 vluchtte, waarvan hij in 1921 doodarm terugkeerde. Hij werd kunsthandelaar. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan tuberculos. Hij stierf in een sanatorium in Miavoye-Anthée bij Dinant.

In 1988 bezochten Maerlant-leerlingen zijn sterfhuis.

Van Ostaijen is een van de merkwaardigste (beste) dichters van de 20^ste eeuw

.Collega-dichter Gaston Burssens schreef een boekje over hem, dat begint met: “Volgens Paul Van Ostaijen is poëzie woordkunst; zij is niet gedachte, geest, fraaie zinnen; zij is niet doctoraal, noch dada; zij is eenvoudig een in het metafysische geankerd spel met woorden”

Tot besluit een gedicht, niet een spectaculair vernieuwend typografisch opvallend vers…

Guido Gezelle

 Plant

fontein

scheut die schiet

straal die spat

tempeest over alle diepten

storm over alle vlakten

wilde rozelaars waaien

stemmen van elzekoningen bloot

 Diepste verte

 verste diepte

bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen

 en lief als de madelief

 Als de klaproos rood

 o wilde papaver mijn