ZOPAS VERSCHEEN ‘ZINGEN EN CREPEREN’, EEN NIEUW POËTISCH DAGBOEK VAN DE NEDERLANDSE/BELGISCHE/AMERIKAANSE SCHRIJVER BENNO BARNARD. EEN LEZENSWAARDIG INTERVIEW MET HEM IN ‘DE MORGEN’ VAN 22 NOV. IN 2003 EN 2004 WAS HIJ IN HET MAERLANT-ATH. OM ER MET DE LLN. OVER ZIJN WERK TE PRATEN.

Op vraag van toen leraar Nederlands Jaak Coudeville, die hem het stuk cursus met bespreking van werk van hem had opgestuurd,  en van de stadsbibliotheek is Benno Barnard met de leerlingen in 2003 en 2004 in de klas komen praten over zijn literaire oeuvre, dat nu net weer is uitgebreid met een poëtisch dagboek: ZINGEN EN CREPEREN.

Op het internet vindt men tal van artikeltjes hierover. Het interview in DE MORGEN van vorige vrijdag gaat o.a. over dit boek, maar vooral over de dood na ongeval van zijn 18-jarige adoptiedochter. De titel van het krantenartikel: DE DOOD IS DE ENIGE MANIER OM TE WETEN TE KOMEN HOEVEEL JE VAN IEMAND HOUDT.

Barnard is dichter en prozaschrijver, maar dat proza is zo vaak zo poëtisch. Hier een fragment uit ZINGEN EN CREPEREN

De kuisvrouw (o subliem woord) bracht na Kerstmis uit Oekraïne een fles drank mee: amberkleurige wodka. De verantwoordelijke gifmenger had op het etiket cyrillische letters afgedrukt, beeldschoon maar onleesbaar, naast een lauwerkrans, gouden medailles en een paar Spaanse pepers. De smaak was navenant: brandend zwaard, zwavelzuur, slok uit de koeltoren van Tsjernobyl.

Vuurrood veinsde ik interculturele dankbaarheid. Wat nu gedaan? Ik kon die schat toch geen verdriet doen door haar fles onaangeroerd op het drankenkabinet te laten staan? Daar prijken maar een paar flessen; ze zou het onmiddellijk zien en teleurgesteld zijn.

Sindsdien giet ik iedere week het equivalent van een borrel in de gootsteen, om de indruk te wekken dat ik mezelf eens in de week trakteer op dat exotische bocht. Tot hier is het proza.

Vandaag was ze er weer – ze wees stralend op de fles en kirde in haar zelfbedachte Volapük: Môssieu Benno trrouv wodka beaucoup lekkerrr!

Op haar tong, die deze vijfvoetige jambe spontaan produceerde, maakte haar erotische r een koprol, en toen nog een; ik beleefde een nuchtere dronkenschap, heel even was alles poëzie