“Ik moet erkennen dat haar ontelbaar afwisselende schaduwen van grijs een veel fascinerender spektakel bieden dan het mooie, maar monotone blauw van de Middellandse zee (Luc Devoldere)

Het aperitief, het eetlustopwekkende drankje, dronken ze in de strandbar SALITO BEACH van Jonathan Polen en oud-lle (2015) Manon Müller.

Van het diner genoten ze in het Pierrestaurant.

Ze, dit zijn een dertigtal personeelsleden en enkele oud-personeelsleden…Anneka Maerten, Hugo Luyten, Ivan Plovie en ook eventjes Jaak Coudeville. Jef Boedt, oud-leraar die nu tijdelijk en deeltijds lesgeeft, was er ook.

Een echt hecht-teambuildende acitiviteit, die werd georganiseerd door de gymleraressen Silke Beckers en Fien Parmentier.

Toen die eerste pier er kwam, in 1894, een gietijzeren zeewandelbrug in art nouveaustijl, sprak men van een pleasure pier. Het was de eerste aan de Atlantische kust. In Engeland waren er al heel wat. Na Blankenberge volgde nog Scheveningen (1901) (die Scheveningse van nu is van 1961 na vernieling ervan in WO II)

In 1914 stak de Duitse legerafdeling de Pier in brand: het zou een landingshoofd voor Britse soldaten kunnen zijn  Het skelet ontsierde het oostelijke deel van de Zeedijk. Jules Soete ontwierp een nieuwe Pier, een betonnen, gelijkend op de vorige, maar door het materiaal alleen al de grilligheid van de art nouveau missend.

Zoals voor de oorlog was de Pier alleen tegen betaling toegankelijk, en dus niet te betreden door de gewone Blankenbergenaar. Met een toeristisch treintje kon men naar het paviljoen, waar tal van attracties waren, roulettes, biljarts, tafelvoetbal enz.