Marianne Wittevrongel schrijft me:
In mijn vroege jeugd heb ik heel vroeg moeten leren om op eigen benen te staan, mijn grootmoeder is vroeg weggevallen en van mijn 12 jaar heb ik voor mijn grootvader en tante gezorgd die gehandicapt waren. Al heel vroeg wist ik niet wat ik wilde worden of doen, maar werd gestuurd door mijn grootvader en mijn mama dat ik mijn best moest doen, daarnaast was het mijn grootvader die kort op de bal speelde om mij te stimuleren om te studeren. Na het overlijden van mijn grootvader moest ik leren en werken voor mijn eigen eten, kleren en studiebenodigdheden. Ik was nog geen 16 jaar.
Ik ging naar het VTI te Brugge, 3de jaar mechanica BSO en 4de jaar autotechnieken tot 6de middelbaar A3 richting, was A2 maar door leerplicht tot 18 jaar is er een 7 de specialisatiejaar bij gekomen, dat ik jammer genoeg niet gevolgd heb. Mooi werk gevonden direct na school en de financiële kant liet het niet toe om niet te werken. Mijn eerste job was bij Stabilac Melkfabriek als onderhoudstechnieker, instaan voor alle nieuwe transportbanden, nieuwe productiemachines en trappen die gelast moesten worden en klaar gezet voor de productie. Ik kreeg de ruimte om veel bij te studeren. Ik ben in avondschool zes jaar twee avonden per week gaan lassen, omdat ik grote interesse had, zoals nu nog. Na mijn huwelijk moest ik de firma verlaten (gehuwd met familie van het bedrijf). Dan ben ik interims gaan doen in het onderwijs in combinatie met zelfstandig werken. 20 jaar heb ik interventies samen met mijn ex-man gedaan in een groot slachthuis, alle boodschappen, laswerken, klaarzetten voor grote breuken moesten in snel tempo opgelost worden voor de garantie van de productie, 6 dagen per week 14 à 16 u per dag. Op zaterdag moesten de smeringen en mankementen weggewerkt worden voor de start 5u. ’s morgens, voor de productie. Tijd om re sporten was er niet, maandag, dinsdag en woensdag elektriciteit, sanitair en verwarming; donderdag vrijdag en zaterdag slachthuis, daarnaast veel laswerk aan trappen balustrades voor vaste architect in Brugge. Na vele jaren werken een keuze gemaakt om te scheiden en een nieuw leven aan de zee te starten met vallen en opstaan. Nu kan ik zeggen dat ik goed mijn draai heb gevonden op alle gebieden en zie ik er naar uit om de leerlingen bij te sturen om goed en beter naar de toekomst toe te leven. Ik zie er naar uit! Ik geef 3 uur technologie (theorie dus) en 7u praktijk metaal aan 3Me, en 3u technologie aan 4MeTe.
