Feestzaal stadhuis Blankenbergse. Afscheidsplechtigheid leerlingen en leraressen BEIJING QIAN XUESEN HIGH SCHOOL.

Toespraken van burgemeester Björn Prasse, onderwijsschepen Dennis Monte, een lerares van de BEIJING QIAN XUESEN HIGH SCHOOL, leerlingen van de Pekinese school, een ouder van een leerling van SJSP¨ én ELONA METAJ, die zoals alle anderen in het Engels haar toespraak hield. Aandoenlijk was het die te horen:

Good evening everyone. Today we sit here together at our last moment as a group which may sound sad, but actually, it’s a beautiful chance to appreciate everyone and everything that made this exchange unforgettable.Almost a year ago, when we first heard about this project, none of us could have imagined how much it would impact us. It started with an application then doubted if you would get selected or if you should really go that far. And now here we are, at the end of something truly meaningful.
The first visit to China was full of excitement and nerves. We didn’t really know how to act or what to expect. But I remember how quickly those feelings changed. The hospitality of the host families, the kindness of the students, the richness of the culture all made us feel welcome. Whether we were visiting temples, learning calligraphy, making dumplings, or simply singing during bus rides every moment brought us closer.
Saying goodbye to China was hard. Not only because we were leaving a beautiful country behind, but because we were leaving you all behind. But we knew it wasn’t goodbye because here we are. Now it our turn to return the favor
This past week in Belgium has been full of laughter, sharing, learning and eating lots of fries of course. For us Belgian students, it was an honor to show you our favorite places: from the beauty of Bruges and Ghent, to the small streets of Blankenberge and the comfort of our homes.
I myself really enjoyed showing my city, Bruges, to July. Seeing her liking the food in restaurants made me really happy. And as a group,we’ve made more memories in a year than the years before that. . And even when things didn’t go exactly as planned, we always found a way to enjoy it.
What I find most beautiful is how this group grew. We started out as strangers from two very different worlds, but by now, we’ve shared meals, jokes, selfies and maybe even tears. and saw people step outside of their comfort zone. That’s what this project was really about: connection.
To me, personally, this experience has taught me so much. About culture, communication, patience but mostly about people. It reminded me how important it is to be open, to listen, and to share. I’m truly grateful to have been part of this, and I know many of you feel the same.
So I would like to give a personal thank you to Stef and Martine, you have helped us all through good and not so good times, the chinese guest teachers, the host families, and most importantly each and every student here . You’ve made this exchange more than just a school project. You’ve made it a memory that we’ll carry with us, for our whole lives .I hope we can stay in touch and not forget these important friendships.
Because what we have seen across cultures and continents is truly something special.
Thank you for listening

Na alle foto’s volgt de chatgpt-vertaling van deze speech

Goedenavond allemaal. Vandaag zitten we hier samen op ons laatste moment als groep. Dat klinkt misschien verdrietig, maar eigenlijk is het een prachtige kans om iedereen en alles te waarderen dat deze uitwisseling onvergetelijk heeft gemaakt.
Bijna een jaar geleden, toen we voor het eerst hoorden over dit project, had geen van ons kunnen bedenken hoeveel impact het op ons zou hebben. Het begon met een aanmelding, dan de twijfel of je wel geselecteerd zou worden of dat je écht zo ver moest gaan. En nu zijn we hier, aan het einde van iets dat werkelijk betekenisvol is.

Het eerste bezoek aan China was vol spanning en zenuwen. We wisten niet goed hoe we ons moesten gedragen of wat we konden verwachten. Maar ik herinner me hoe snel die gevoelens veranderden. De gastvrijheid van de gastgezinnen, de vriendelijkheid van de studenten, de rijkdom van de cultuur – het maakte dat we ons welkom voelden. Of we nu tempels bezochten, kalligrafie leerden, dumplings maakten of gewoon zongen tijdens busritten, elk moment bracht ons dichter bij elkaar.

Afscheid nemen van China was moeilijk. Niet alleen omdat we een prachtig land achterlieten, maar ook omdat we jullie moesten achterlaten. Maar we wisten dat het geen echt afscheid was, want hier zijn we weer. Nu was het onze beurt om iets terug te doen.

De afgelopen week in België zat vol met lachen, delen, leren – en natuurlijk veel frieten eten. Voor ons Belgische studenten was het een eer om jullie onze favoriete plekken te laten zien: van de schoonheid van Brugge en Gent, tot de kleine straatjes van Blankenberge en de warmte van onze huizen.

Ikzelf heb er echt van genoten om mijn stad, Brugge, aan July te laten zien. Haar te zien genieten van het eten in de restaurants maakte me heel blij. En als groep hebben we in dit jaar meer herinneringen gemaakt dan in de jaren daarvoor. En zelfs wanneer dingen niet precies liepen zoals gepland, vonden we altijd een manier om ervan te genieten.

Wat ik het allermooist vind, is hoe deze groep is gegroeid. We begonnen als vreemden uit twee heel verschillende werelden, maar inmiddels hebben we maaltijden gedeeld, grappen gemaakt, selfies genomen en misschien zelfs tranen gedeeld. We hebben mensen buiten hun comfortzone zien stappen. En dat is waar dit project écht om ging: verbinding.

Voor mij persoonlijk heeft deze ervaring me ontzettend veel geleerd. Over cultuur, communicatie, geduld, maar vooral over mensen. Het heeft me eraan herinnerd hoe belangrijk het is om open te staan, te luisteren en te delen. Ik ben oprecht dankbaar dat ik hier deel van mocht uitmaken, en ik weet dat velen van jullie dat ook zo voelen.

Daarom wil ik een persoonlijke dank uitspreken aan Stef en Martine – jullie hebben ons allemaal gesteund in goede en minder goede tijden – aan de Chinese gastdocenten, de gastgezinnen, en vooral aan elke student hier. Jullie hebben van deze uitwisseling meer gemaakt dan alleen een schoolproject. Jullie hebben er een herinnering van gemaakt die we ons hele leven met ons mee zullen dragen. Ik hoop dat we contact kunnen houden en deze belangrijke vriendschappen niet vergeten.

Want wat we hebben gezien, over culturen en continenten heen, is echt iets bijzonders.
Dank jullie wel voor het luisteren.