Permeke leek me de jongste jaren wat uit de belangstelling geraakt. Maar nu is hij terug. Het huis dat hij  eind jaren twintig als woning en atelier liet bouwen was voor die tijd en voor dat dorp Jabbeke ronduit spectaculair modern. De modale Jabbekenaar had er geen grote waardering voor. Maar velen onder hen leerden hem behalve als schilder (later als beeldhouwer) ook als boogschutter kennen. Als heel kleine jongen hoorde ik dat mijn moeder er ging schoonmaken. Nooit had ik zoveel mensen (en auto’s) in het dorp gezien als bij zijn begrafenis in 1952. En toen ik in als nog geen achtjarige in 1953 in Aarlen op vakantiekamp was, schreef een tante van me dat de straat waar zij woonde, de Churchillaan Permekelaan heette.

Pas later werd Permekes huis MUSEUM en dan ben ik het gaan bezoeken en heb ik door zijn schilderijen en sculpturen het EXPRESSIONIMSE leren kennen, die eigenmachtige omvorming van de werkelijkheid om er een geladenheid van geest en gemoed te uiten

. Ik was blij dat ik over hem op school (het Brugse atheneum) iets kon vertellen. Veel later was ik nog blij dat ik mijn kleinkinderen naar het museum mee kon nemen in dat dorp dat niet mooier was geworden, maar aanzien bleef hebben door PERMEKE.

En nu is er het heropende museum…met een tentoonstelling CONSTANT PERMEKE IN TEGENLICHT.