Guy Cozijns is een inwoner van Curaçao en is nauw betrokken bij de Caraïbische en Latijns-Amerikaanse regio. Hij is al sedert 1995 weg uit Blankenberge. HIJ was gedurende enkele jaren leerling van het Maerlant-atheneum, dat toen nog KA-RNS Blankenberge was. Zijn vader Filip Cozijns is schepen van de stad geweest.
Hij is master in de toegepaste economische wetenschappen (VUB) en heeft een postgraduaat in Business Economics en een graad verzekeringsmakelaar. Hij werkte in het verzekeringswezen, in de banksector en in de pensioenfondssector. Hij was betrokken bij internationale en lokale projecten in de Caraïben. Hij is geïnspireerd door het concept van Blauwe Economie (– blauwe economie (duurzame businessmodellen waarbij het rendement gebaseerd is op aanwezige kansen i.p.v. schaalvoordelen) die ongelooflijke mogelijkheden kan creëren op de Caraïbische eilanden. Hij is een internationaal tekst- en speechschrijver voor besturen. Enkele jaren geleden was hij deeltijds docent aan de Universiteit van de Nederlandse Antillen en was als co-auteur betrokken bij de publicatie van papers m.b.t. sociale zekerheids- en economische ontwikkeling (SIDS-UNESCO Conference 2009 Curaçao). Als schrijver leverde hij bijdragen voor tal van topics in het Curaçaos magazine Coaching. In 2017 schreef Guy Cozijns de thriller STROOMVERSNELLING IN DE PACIFIC
Recente gegevens. Hij schrijft: “Opgegroeid in Blankenberge, na een fijne jeugd met fijne vrienden , en o.m. 2 jaar op het Atheneum aan de Van Maerlantstraat gezeten.
Altijd van mijn landje gehouden, maar… wist al dat ik naar het buitenland zou gaan toen ik 10 jaar was.
Leef en woon in de tropen -Curaçao- maar ken niet het gevoel van ‘hier word ik oud’… de wereld is groot… en tegelijkertijd klein.
Werk als economisch en strategisch adviseur (zowel private- als publieke sector).
Eveneens bezig met een Nederlandse entrepreneur/business partner: zie https://www.octopusmedialab.com/ “
INHOUD van de roman :
AANLEIDING tot het schrijven van het boek:
Zonder dat noch ik noch mijn zoon het besefte, heeft een uitspraak van hem indirect de aanleiding gegeven tot het schrijven van dit boek.
Geografisch spelen de volgende krachten een rol: Curaçao, Amsterdam, Las Vegas, Saint-Jean-de-Luz (Franse Pyreneeën)
Tijdens de kerstperiode 2018 is mijn zoon op Curacao. Op een gegeven moment zeg ik hem dat ik begin april 2019 in Rotterdam zal zijn en er tijdens het weekend van de marathon van Rotterdam de 10 kilometer (10K) zal lopen. Hij zegt mij: ‘Papa, zou je Timothy niet bellen?’
Timothy is mijn neef en op dat moment is hij woonachtig in Amsterdam. Ik vertel hem over de 10K, waarop hij mij zegt: “Maar allez nonkel, als je dan toch tijdens dat weekend loopt, waarom loop je dan niet gewoon de marathon? Weet je wat, ik zal hem meelopen samen met jou’.
Ik kom ‘s avonds thuis en Jeannaux (mijn zoon) vraagt me: ‘En papa, heb je Timothy gebeld?’, waarop ik bevestigend antwoord.
‘Wat heeft hij gezegd?’, vraagt hij me verder.
‘Dat ik de marathon moet lopen’, zeg ik, waarop hij antwoordt: ‘Natuurlijk, of ben je een sissy?’, waarop ik hem meteen antwoord: ‘ ‘t Is goed, ik loop de marathon!’
En hij schrijft me ook: “Dus je ziet het Jaak, het kind in mij heeft niet veel nodig. Ik heb toen ook die marathon gelopen…”
Fast forward naar mei 2019
Na meer dan 3 decennia heb ik een video call met ene Vital Germaine (woonachtig in Las Vegas), geen onbekende toch?????
Hij begroet mij als volgt: ‘Guy’tje, oewist?’ Iedereen noemde mij vroeger Guy’tje. Wel grappig. Daarna verliep het gesprek in het Engels.
Hij vertelt mij over zijn leven, ik over het mijne… en aan het eind van ons gesprek, waarin ik hem eveneens de anekdote over Jeannaux heb verteld, zegt hij mij: ‘So, are you gonna write a book about it, or are you a sissy?’. Het antwoord ken je ondertussen wel!????
Zowat een maand later bel ik een zeer goede Britse vriend. Zijn naam is Tom Snow (o.m. aan hem – alsook aan mijn vader – heb ik dit boek opgedragen; beiden zijn jammer genoeg niet langer onder ons; op 14 en 15 juli 2022 hebben ze ons verlaten). Tom is woonachtig in de Franse Pyreneeën. Ik vertel hem over het gesprek met Vital (die hij niet kent), waarop hij mij antwoordt: ‘Write it in English. See it big Guy’, waarop ik hem zeg dat Engels niet mijn moedertaal is (ondanks het feit dat ik beroepsmatig veel in het Engels werk/schrijf, waaronder papers enz.) en het dus taalkundig wel correct moet zijn. Tom zegt mij dat hij met plezier het boek zal reviewen. Ik zag Tom in dit proces als mijn mentor. Hij heeft mij uitgedaagd – was een briljante intellectueel die steeds opnieuw alles in vraag stelde en een verhaal niet zomaar voor zoete koek aannam – en figuurlijk geslaan en gezalfd, waardoor ik harder mijn best deed om dieper over de context van zaken na te denken. Tom was mijn vriend en mentor tijdens het proces en heeft jammer genoeg de laatste rechte lijn niet meer kunnen meemaken.
INSPIRATIE
Duurzaamheid, economie, leven,… (niet alleen de natuur, maar ook leven als metafoor voor o.a. creativiteit, verbondenheid, samenwerking) hebben mij altijd geboeid, en dan vooral het zoeken naar verbanden die er ogenschijnlijk niet zijn (Tom was hierin een ‘master’; een echte systemic thinker).
Het boek is geen ‘textbook’, maar een verhaal/een reis aan de hand van 4 personages. Of om het te pitchen: A team of four characters embarks on a journey to put life at the heart of economics in a thought-provoking story about awareness, imagination, surprise and hope.
In deze tijden, en met alles wat er om ons heen gebeurt in de wereld, denk ik dat dit verhaal een verademing kan zijn. Geen saai studieboek maar een boek dat fun & toegankelijk is voor young adults, bedrijfsleiders/executives, academici (waaronder economen) en lezers die geïnteresseerd zijn in ‘the dynamics of life, economics, politics, power, education and wealth’.
