Fréderic Leroy is hoofddocent aan de VUB. Hij werd na zijn atheneumopleiding (1992) bio-ingenieur en werd in 2002 doctor in de toegepaste biologische wetenschappen. Zijn onderzoek van Leroy heeft voornamelijk betrekking op de ecologie en functionele eigenschappen van bacteriële gemeenschappen in (gefermenteerd) voedsel, in het bijzonder wat betreft het tot stand komen van kwaliteit, veiligheid en nutritionele of gezondheidsvoordelen. De focus ligt hierbij op vleesproducten maar andere levensmiddelsystemen, zoals gefermenteerde melkproducten en zuurdesems, worden ook onderzocht. Verder gaat zijn interesse uit naar elementen van traditie en innovatie in voeding, zowel vanuit een technologische als maatschappelijke invalshoek. Hij is momenteel een lid van de raad van bestuur van de Belgian Association for Meat Science and Technology (BAMST), een effectief lid van de Belgian Society for Food Microbiology (BSFM), alsook van de wetenschappelijke raad van het Instituut Danone en van de adviescommissie voor de “Bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen” van het Ministerie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
In de Blankenbergse stadbibliotheek beluisterden we na de inleiding van cultuurschepen Kathy Kamoen
een heerlijk gesprek tussen de beide oud-leerlingen, Jan Knudde en Frederic Leroy.
Jan Knudde, die zich grondig had voorbereid, door tal van teksten over het onderwerp HET ETEN VAN VLEES te lezen, stelde tal van vragen over de huidige problematiek. Fréderic Leroy antwoordde heel genuanceerd op al die vragen en omschreef het probleem historisch, naar Pythagoras en naar het einde van de 19de eeuw verwijzend. Filosofisch en op het vlak van moraal gaf hij verklaring, ook het economische aspect kwam aan bod, de kracht van de reclame en uiteraard het puur exact wetenschappelijke.
Eerder uitte hij zich in VONK aldus: “Zelf kies ik liever voor een middenpositie, waarbij het eten van vlees gerechtvaardigd is, maar het houden en doden van dieren respectvol moet zijn. Dat sluit aan bij een traditie die is begonnen met de allereerste veehouders in het neolithicum, waarbij het slachten een religieuze daad was. In onze tijd hoeft dat uiteraard niet zo ver te gaan maar zou je dat kunnen vertalen met een keuze voor diervriendelijk vlees, bijvoorbeeld afkomstig van een boer die je kent of waarbij je toch tenminste op een bepaalde manier weer contact opzoekt met de veeteelt en de abstractie probeert te vermijden. Er zijn ook mensen die samen een koe kopen en het vlees verdelen. Dat is eigenlijk heel symbolisch in de zin dat onze verre voorouders op de Afrikaanse savanne ook al het vlees deelden; een fenomeen dat je ook in veel religies ziet.”
Uiteraard ging het gesprek over vegetarisme en veganisme en over tegengestelde meningen bij wetenschappers
Even hadden ze het ook over zijn poëzie: hij won de Prijs Letterkunde 2007 van de Provincie West-Vlaanderen
Over inspiratie zei hij ooit: Inspiratie, tja, wat is dat eigenlijk? Tijdelijke rusteloosheid van de geest? Overkomt me wel eens, ja, op de meest onverwachte momenten.
Dichters die ik bewonder zijn (onder andere) Paz, Montale, Gatsos en García Lorca, omwille van de magie van hun schrijven en omdat het visionairen zijn. En ook Dante en Ovidius, als ik even mag? Verder nog Rimbaud natuurlijk, die als tiener al meer poëtische maturiteit had dan wie dan ook. In slechts een aantal jaar tijd, vanuit het niets gekomen, heeft hij de poëzie tot in de hemel geschreven, ingeslikt, platgekauwd en uitgespuwd om ze dan voor dood achter te laten.
Frederic Leroy is de zoon van Daniël Leroy, oud-ll. 1965, broer van oud-lle (1992) Evelyn Leroy, de oom van Maite Pineda Leroy, lle 1A en de kleinzoon van oud-leraar plast. opvoeding Raymond Leroy.
