Schrijver/journalist Geert Stadeus, na een fietsongeval op 57j-leeftijd overleden. We maakten eerder Maerlantkrant-artikeltjes n.a.v. teksten met een vleugje spot en een greintje humor uit zijn DE VLAAMSE CANON, EEN AANZET TOT. Nu n.a.v. ‘Gezelle, Guido. Dichter, dichter dichterbij’ (en over Eugeen Van Oye)

In de dagbladen van vandaag lezen we dat GEERT STADEUS na een fietsongeval in Gent is overleden. Men vermeldt ook dat hij jarenlang hoofdredacteur was van SNOECKS en schreef voor Het Laatste Nieuws,Menzo, Humo, Panorama/De Post, Maxim, De Gentenaar/Het Nieuwsblad, De Standaard en Muziek & Woord en dat hij meewerkte aan o.a. De Slimste Mens.

In 2020 verscheen van hem en Stijn Van der Stockt zijn DE VLAAMSE CANON, EEN AANZET TOT. Dit is een wel heel alternatieve canon, meer dan 150 lemma’s speels voorgesteld…van AARDAPPEL tot ZWIN. Ook een tekstje over Guido Gezelle en Eugeen Van Oye, een leerling van hem in de poësis in het Klein Seminarie van Roeselare.

Ik citeer een fragmentje:

“Het relatietje dat geschiedenis maakte, bleef bijlange niet in het verborgene: voor zijn favoriet Eugeen Van Oye schreef hij het liefdesgedicht DIEN AVOND EN DIE ROOZE en hij droeg het ook aan hem op. Maar dichters, ge kent dat: allegorie hier, metafoor daar, homerische vergelijking ginder – op den duur weet een mens niet meer wat precies waarin, hoelang en waarom juist. En halverwege de negentiende eeuw, zonder YouTube of smartphone, hebben wij er het raden naar.”….Epiloog: Eugeen Van Oye stelde het nog wel. Hij werd dichter-dokter, bleef dwepen met zijn leermeester en trouwde met een Duits. Tijdens de Eerste Wereldoorlog ijverde hij al te ijverig voor een onafhankelijk Vlaanderen….

Toevallig las ik net in   De wortels van’ Europese’ ideeën,  van Koert Debeuf een artikel in DS van vandaag 29/11/’21 : “Het gevolg was dat niet-Europese denkers en ideeën overal systematisch uit de filosofische CANON werden geschrapt.”. Zeer lezenswaardig, geestverruimend  artikel.