Oidipus was koning van Thebe. Hij had twee zonen Eteocles en Polynices en tweed ochters Ismene en Antigone. Na zijn verbanning werd Eteocles koning. Een jaar later zou zijn broer hem opvolgen. Ze zouden elk een jaar regeren. Na een jaar wou Eteocles niet aftreden. Polynices viel hem aan. Beiden stierven. De nieuwe koning, Creon, hun oom, verbiedt dat Polynices wordt begraven. Antigone vindt dit menselijke bevel ondergeschikt aan dat van de goden en begraaft haar broer. Zij wordt door haar oom Creon gevangengenomen. Zij pleegt zelfmoord.

Tal van schrijvers behandelden deze thematiek. De Griekse auteur Sophocles schreef wel de bekendste versie. (Toen ik in het Brugse atheneum zat, las ik er fragmenten uit in de les Grieks). In dezelfde school las ik in de Franse les (lecture cursive heette dat toen) een of twee jaar eerder Jean Anouihls bewerking uit 1942. Die fascineerde me.

Vind je de vergelijking Tsipras-Antigone niet wat ontheiligend? Lees je de tekst van Bart Beirlant? http://www.standaard.be/cnt/dmf20150529_01705203.